start

blowin' in the wind

istanbul technical university, department of architecture
architectural design 5-6 / 23-24 fall semester

instructors / assoc. prof. dr. funda uz & res. assist. ipek avanoglu

studio participants /

asya çiçek nas, benian özden, cansın akçer, cansu kartal, ecem uzunoğlu, emre kalleci, hemrin rona yetmen, hüdai emir kaya, ismail göçmüş, kıana rajabıfouladkalaeı, kübra civelek, muhammet enes daştan, rana erulu, sıla hayrunisa özdemir, simge akyol, tuna ekşioğlu, utku altuğ akdoğan, zeynep duygu benli, zeynep ince.

A studio to ponder human’s consciousness of nature and naturalness within the act of establishing habitus.

The notion of habitus reflects on questions of being and existing at a place there, and it is a state of being in which the human being
describes her/his existence in the world as making a place for her/his own self. Habitus is akin to nature, even more so, nature of habitus is akin to the struggle within the human being and nature relations.

The gerunds hosting, gifting, opening, flowing, understanding among others, that mediate the human-nature encounters, diversify these
relations through infinite differences from each other.

The research of this studio will proceed on two separate but interrelated plateaus; one is Maçka Park, the other is the city Sinop. One of the motivations of the studio is to develop an understanding and a sense of succession between the experiments undertaken on both
plateaus. Through a series of interrelated experiments that we will undertake throughout the semester, we aim to introduce the
environment and mediators (especially wind, soil, air, flora, fauna, fog, sun, etc.) into the discussion on the nature-human habitus and into creative-critical practices of space-production with cross-readings at the intersection of climate, nature, ecology and space.

october 2, 23 / monday

october 5, 23 / thursday

'beldeler kitabı' workshop

introductory workshop working with beldeler kitabı by faruk ulay.

& the recording of a lecture by nezih eldem at 109, Taşkışla.

Bir zamanlar birlikte yaşadığı, beslendiği, faydalandığı insan ile her defasında ona kucak açan şefkatli bir ananın yüreğine sahip olan doğanın hikayesi bu.

Yıllar geçtikçe insan kendi hırslarının yeşermesiyle birlikte kibrinin tohumları yeşerdi ve kendini ondan üstün gördü. Kendi hesaplarının kurbanı olarak doğayı yaktı, yıktı, parçaladı.

Bu ayrılık, insan ile doğa arasında amansız bir mücadeleye dönüştü. Ancak insan, kendi hatalarını fark etti ve tekrar doğaya yaklaşmaya karar verdi. Yüreğinde kucaklaşmak umuduyla adım attı. Fakat doğa bu teklifi kabul edecek miydi?

Enes-Kiana-Kübra

Doğanın saklamaya çalışma, kaybetme, kaybolanı arama ya da tam tersi üstünü kapatıp unutma bazen de tamamen ortaya çıkarma çabası.
Doğanın zaman içerisinde bırakılan izlerle değişmesi başkalaşması
İnsanla birlikte değişerek dönüşmesi yeniden kök salmaya çalışması

Zaman geçtikçe kümülatif bir şekilde doğaya yapılan aceleci ve yeteri kadar düşünülmemiş müdahaleler
Bu müdahalelerin sonuçlarından ellerinde küreklerle kaçan kazıcılar
Bazı saf yürekli insanlar doğaya geri dönebilme merakıyla gelir beldeye, gördükleri tümseklerin altındakilerle bütünleşme umuduyla, ancak başarılı olmaları sonsuz süren bir beklentiye dönüşür.

Onca aceleci müdahalenin sonunda bile yeterince zaman verilirse kendini yenileyerek müdahalelere cevap verecektir doğa.

Emir-Cansın-Asya

seminars

feyza çınar / 12 oct. 23
semih serkan ustaoğlu / 12 oct. 23
tangör tan / 16 oct. 23
fırat erdim / 19 oct. 23
yelda gin / 26 oct. 23
mehmet görgün / 9 nov. 23
ediz demirel / 13 nov. 23
deniz öztürk / 20 nov. 23

*poster by çağdaş kaya

workshop

"9+1 (Field Harp for nine to eleven performers) is an ensemble of nine nomadic and one stationary, site-adaptive aeolian (wind-activated) harps, but it is better to think of it as a single instrument expanded and dispersed across a field and across multiple performers. The performance of this collective instrument is a choreography that must adapt to the weather and place of its performance. Unlike conventional musical instruments, this one is designed to curb our sense of autonomous expression. Each vibrating line is a sample of a moment in the ocean of air we inhabit. Harpists are to orient the components of this instrument in relation to the wind, and use them to make palpable the air as a thickness with eddies and currents. The collective nature of the field asks whether we can act together in relation to the atmosphere, our shared existential medium."

*poster by ipek avanoğlu & çağdaş kaya

İnsanlar, beldede varolan nesneleri neredeyse dünya dışı bulmakla birlikte bu nesnelerle simbiyotik bir yaşam kurmayı öğreniyorlar. Nesneler dönüştükçe, doğayı ve insanların yaşam şekillerini etkiliyor. Doğa tarafından oluşan bu değişim ve hareket kimilerine kar sağlarken zararının olduğu birçok canlı da oluyor. Yaşam biçimi , yerleşim yerleri ve değerler etkileniyor. Aynı zamanda nesnelerden doğrudan zarar gören insanlar nesnelerden fayda sağlamak için bu değişimi bekleyip uyum sağlamak zorunda kalıyorlar. Doğayla birlikte insan hareketleri ve icatları da dönüşünce doğa insan arasındaki ve toplumdaki hiyerarşiler de değişiyor. İnsanın doğaya hükmü arttıkça insanın insana hükmü de artıyor.

İsmail - Rana